Stanley en Jochen geven sportlessen aan de jeugd in Overstegen
“We hebben het groepsgevoel gigantisch zien groeien!”
Stanley Koemans is een even vriendelijke als imposante verschijning. Goedlachs, lang en breedgebouwd. Hij is viervoudig Nederlands kampioen A-klasse superzwaargewicht en drie jaar de sparringpartner van Rico Verhoeven geweest. Blessures gooiden roet in het eten van zijn Olympische dromen. Na de geboorte van zijn eerste kindje, besloot Stanley met topsport te stopen. Hij ging zich richten op het geven van sportlessen. Dat doet hij nu, samen met zijn boksmaatje Jochen Böttcher, in Overstegen. En met resultaat!
Stanley en Jochen kennen elkaar van de Doetinchemse boksclub COB. In Overstegen zijn ze aan de slag gegaan met jeugd tussen de 8 en 14 jaar oud. Dat begon met zo’n drie tot vijf jongeren en eindigde met een vaste kern van acht jongeren. Waarbij er ook wel eens een uitschieter naar 15 was. “Bij Homespot konden jongens erover lezen en jongerenwerker Tom heeft de jongeren erop gewezen. Zo nam iedereen weer een vriendje of vriendinnetje mee. En ze bleven terugkomen. Met knallende regen ging ik ernaartoe en dan stonden ze alweer klaar voor de deur.” De groepssamenstelling veranderde wel. “De jongeren die in het begin kwamen waren super fanatiek. De groep groeide en maakte wisselingen door. Sommige jongeren waren er elke keer, sommige eenmaal per week en anderen sporadisch. Vaak kwamen ze langs voor het positieve contact met ons.”
Structuur aanbrengen
De combinatie met Jochen is voor Stanley cruciaal. “Zo combineren we het pedagogische met de ervaring. We pakken het sporten groepsbreed aan met z’n tweeën en Jochen praat apart met de jongeren als dat nodig of gewenst is. Dat vertrouwen is er inmiddels wel. Als je dit alleen doet, mis je teveel.” Het sporten begint steeds met kleine dingetjes. Stanley: “Bijvoorbeeld met structuur aanbrengen. Om vier uur startte de les en moesten de jongeren binnen zijn. Lukte dat niet, was dat geen probleem en kon je het de volgende keer weer proberen. Na vier uur ging de deur dicht, waardoor er die les geen wisseling kwam in de groepsdynamiek. Om vijf uur eindigde de les en was er nog ruimte voor nazorg. Zo creëerden we een veilige setting tussen de muren en konden we echt met de jongeren aan de slag. Met hun teamspel: duw je iemand omver, help hem overeind en zeg even sorry.”
Onderling vertrouwen
Stanley en Jochen zagen het groepsgevoel gigantisch groeien. “Dat was mooi om mee te maken. In het begin liep de keeper met de bal het hele veld over om zelf te scoren. We zagen dat ze steeds meer gingen overspelen. Eerst naar een vriendje, later naar alle teamgenoten. Zo gingen ze ineens samen naar voren. Daar hadden we eerst een actieve rol in, maar ze gingen het steeds vaker zelf doen. Daarmee lieten ze ons zien dat ze snapten wat we samen aan het doen waren. Vertrouwen was daarbij cruciaal. Door een veilige speelomgeving kunnen de jongeren zich stukje bij beetje openstellen. Mooi voorbeeld was een jongere die eerst op alles reageerde en constant onder hoogspanning stond. Na drie maanden was er een soortgelijke situatie waarbij Jochen met hem in gesprek ging. De jongere kon toen goed aangeven wat hij van een situatie vond. Rustig, in tegenstelling tot drie maanden ervoor. Het onderlinge vertrouwen tussen de jongere en ons heeft hierbij een belangrijke rol gespeeld.”
Van individuutjes naar groepsgevoel
De sportlessen hebben een hoog ABCD-gehalte. Jongeren hebben elkaar ontmoet. Kwamen volgens Stanley ‘als individuutjes’ binnen en hebben elkaar nu gevonden. Daarnaast leren ook Jochen en Stanley zelf voortdurend. “Dat is ook een sleutel van het succes van het project. Ik wilde bijvoorbeeld heel snel resultaat boeken. Toen zei Jochen tegen mij: ‘Als wij in dit uur de kinderen kleine succesmomenten kunnen geven, dan is dat pure winst!’. Je kunt in een week geen gedragsverandering krijgen. Het is eerst werken aan vertrouwen en de relatie. En dat is niet vanzelfsprekend bij deze jongeren. Bij ons mogen ze echt wel bengelen; het belangrijkste is dat ze er mogen zijn!” De afsluiting zal Stanley niet snel vergeten. “We namen de jongeren mee naar onze boksschool. Daar hebben ze écht kunnen boksen. Het was een geweldige les, iedereen was tot op het bot gemotiveerd. Daarna hebben ze hele mooie vragen gesteld en verder gestoeid met materialen in de boksschool. Zo had ik de jongeren nog niet gezien.”
Mooie dingen
De jongeren zijn enthousiast en ook de ouders merken dat de lessen hun kinderen goed doen. “De ouders die we zagen, hebben we er bij betrokken. ‘Kom binnen, kijk wat we binnen deze muren doen met elkaar.’ Een ventje kwam eerst met zijn begeleider voetballen op het veldje van Homespot. Naar verloop van tijd ging hij met ons meedoen. Na een aantal weken was zijn zelfvertrouwen zo gegroeid, dat hij alleen durfde te komen! Dat ging fantastisch, omdat hij vertrouwen kreeg dat hij mocht zijn wie hij is. Bij overprikkeling mocht hij bijvoorbeeld even aan de kant zitten. Maar we hebben ook twee broertjes in laten zien wat de positieve effecten zijn van samen spelen en werken. Door ze dingen te laten delen. Dat gebeurde thuis niet. Al waren er dertien ballen, dan ging het toch steeds om die ene bal. Er gebeuren hier mooie dingen en we kunnen het goed onderbouwen. Ik denk dat de ouders dat aanvoelen.” Toch is het doorgaan van de lessen niet vanzelfsprekend. “Daar zijn nu gesprekken over. Wij zijn er in ieder geval klaar voor om door te gaan. We hebben een mooie band opgebouwd met de jongeren en de jongeren ook met elkaar!”