Op weg naar de eerste inclusieve speeltuin van Doetinchem!
Jochem Schuiling en Angela ter Horst wonen in de Platte daken-buurt. Volgens Angela ook bekend als ‘de Speklappenbuurt’. Beiden hebben een zoon met een beperking. “Al vind ik het altijd lastig om dat te zeggen,” zegt Jochem. “Want iedereen heeft toch zo zijn beperkingen?”. Feit is wel dat zijn zoon, Abel, en Jack, de zoon van Angela, met hun rolstoelen niet kunnen meedoen in reguliere speeltuinen. Om te beginnen door al het zand dat er ligt. Reden voor beide ouders om zich hard te maken voor de eerste inclusieve speeltuin van Doetinchem!
Beide ouders spreken voortdurend enorm liefdevol over hun kinderen. Gewend aan een leven dat gedomineerd wordt door zorg, koesteren ze de mooie momenten. Jochem: “Abel zit van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in zijn rolstoel. En dan nog wil hij er soms niet uit. Gewoon omdat hij zo van de dag heeft genoten.” Angela: “Bij Jack vind ik het zo mooi dat hij zich verbaal steeds meer laat gelden. Hij zegt wat hij denkt en draait nergens omheen. Wat wil je ook met een vader en moeder die ook nogal eigenwijs zijn?”
Strijdbaar
Los van de mooie momenten, lopen beide ouders ook al jaren tegen de figuurlijke muren van de bureaucratie aan. Angela: “Het heeft mij strijdbaar gemaakt. Want je moet inderdaad wel echt voor je kind gaan staan. Geen genoegen nemen met een ‘nee’, want dan krijg je ook een ‘nee’.” Jochem weet inmiddels al wanneer hij een telefonisch contact kort kan houden, omdat het weinig gaat opleveren. Hij weet wat hij moet doen om voor elkaar te krijgen wat nodig is. “Verder helpt het enorm als je bij Buurtplein of de gemeente iemand treft die wil meedenken. Die kennis van zaken heeft en, zeker na verloop van tijd, erop vertrouwt dat je als ouder wel weet wat Abel nodig heeft.”
Van elkaar leren
De beide ouders vonden elkaar in het idee voor een inclusieve speeltuin. Bij Jochem ontstond het een jaar of vijf geleden. Hij zocht naar mogelijkheden, liep wat vast in de samenwerking met een moestuinorganisatie en, uiteindelijk, op corona. Angela blies het idee nieuw leven in en kwam via-via in contact met wijkverbinder Nicole. “Het eerste wat we besloten was om Jochem er weer bij te betrekken. Hij is initiatiefnemer van het eerste uur en woont pal naast de beoogde plek.” Voor Angela is het kunnen meedoen nog belangrijker dan het daadwerkelijke meespelen. “Al kunnen onze kinderen het maar meemaken en erbij zijn. Dat zou al prachtig zijn. Daarvoor moet in ieder geval de ondergrond begaanbaar zijn voor rolstoelen, loopfietsjes en rollators. Geen zand dus; iedereen moet wel overal kunnen komen.” Jochem benoemt nog een belangrijk nevendoel. “Als wij in de stad lopen met Abel, zien we regelmatig kinderen en ouders vreemd onze richting in kijken. Of zich zelfs afwenden. Gewoon omdat ze niet gewend zijn aan kinderen met een beperking. Het inclusieve van de speeltuin moet dus ook zijn dat kinderen met en zonder beperking elkaar er samen zijn. Van elkaar kunnen leren, er samen tijd doorbrengen. Zodat het normaal wordt dat iedereen meedoet.” Jochem heeft al een mooi voorbeeld van hoe dat werkt. “Samen met Nicole organiseerden we een bewonersavond om onze plannen te delen. Daar speelden alle kinderen ook samen met elkaar. Nu staan er nog regelmatig kinderen aan de deur die vragen of Abel buiten komt spelen.”
Iedereen kan bijdragen
Tijdens de bewonersavond gebeurde er meer. Als mensen elkaar ontmoeten, kan namelijk van het een het ander komen. En dus dragen verschillende bewoners inmiddels, met waar ze goed in zijn, al bij aan de plannen. Jochem: “Een buurtgenoot kan goed tekenen en heeft gratis een ontwerp gemaakt. Een ander kan vanuit haar ondernemerschap weer fonds- en subsidieaanvragen doen. Zo rolt het balletje wel door.” Angela: “Ook de zorgbegeleiders van Jack denken steeds mee. Zij zijn bijvoorbeeld weer goed in het schrijven van subsidieaanvragen. Zo is er een heel netwerkje rondom het plan ontstaan. Met als doel dat najaar 2023 de eerste schop de grond ingaat.” Volgens Jochem en Angela is het een uniek plan voor de regio. Angela: “Alles moet tegenwoordig inclusief zijn, maar dit lijkt een beetje een vergeten groep. Er is geen inclusieve speeltuin in Doetinchem of in deze regio. Het past de gemeente Doetinchem dan ook wel om het te omarmen en ondersteunen, vanuit haar ambitie om de centrumgemeente van de Achterhoek te zijn!” Beide ouders doen het appel op de gemeente niet zomaar; de financiën vormen een uitdaging. Maar ideeën zijn er genoeg. Jochem: “We kunnen er bankjes neerzetten die we laten sponsoren.” Dan lachend: “Misschien moeten we ieder speeltoestel wel laten sponsoren. Of een soort ‘Club van 100’ beginnen en daar een bord voor neerzetten. Zodat vele mensen en bedrijven kunnen bijdragen en hun naam aan dit unieke project kunnen verbinden!”
Wil jij wat betekenen voor de Inclusieve speeltuin? Financieel of in natura?
Neem dan contact op met Jochem (06-50232425) of Angela (06-50598291).